Stage in slowakije

Benthe Moerkerk op 11/11/2022

Stage in Slowakije.

Op vrijdag 7 oktober vertrokken we met 18 leerlingen en 3 docenten richting Slowakije.

We stapte in Aachen op de slaaptrein en vanuit hier begon onze reis.

Na ongeveer 24 uur in verschillende treinen kwamen we moe en uitgeput aan op zaterdag avond in Presov.

Na nog een bus liepen we binnen in Barlicka onze nieuwe thuis voor de komende twee weken.

Zondag begon de al vroeg en kregen we veel informatie van Luckas de diticteur van Barlicka.

Na deze informatie gingen we Presov verkennen en wandelde we een berg op naar een super mooi uitzicht!

Na onze wandeling besloten we om met de hele groep en de translaters een hapje te gaan eten, wat heel gezellig was.

Stage op de basisschool

Op maandag begon de dag al om 6 uur, ik en 3 andere meiden moesten om 7:15 het gebouw al verlaten voor om 7:45 op stage te zijn.

We werden warm ontvangen met een kopje thee of koffie en kregen toen een presentatie van de diricteur van de school.

Hierna kregen we een rondleiding door de mooie school en begonnen we mee te lopen met de lessen

In de lessen gaven we een presentatie over wie we zijn en waar we vandaan kwamen.

Opvallende gebeurtenissen

• Het viel enorm op dat de kinderen heel netjes zijn.

Wanneer er iemand de klas binnen loopt staan de kinderen uit respect op en wachten tot ze mogen gaan zitten

• De kinderen dragen geen schoenen in de school.

Doordat ze geen schoenen dragen in het gebouw blijft het een stuk schoner en is de school ook heel proper.

• De meeste kinderen spreken veel beter engels dan de docenten.

We moesten een les volgen en de lerares verstond ons niet. Als we iets wouden weten of vragen dan deden de kinderen het voor ons translaten.

• De docenten praten waar de kinderen bij staan.

Het viel op dat een docent over de meisjes met beperking praten waar ze bij stonden. Je zag aan de meisjes dat ze het niet fijn vonden om als kind met beperking neergezet te worden, het zijn voor ons gewoon normale meisjes die heel sterk in schoen staan!

De school over het algemeen

Het is een prachtige school en ze zorgen voor goede leermiddelen.

Ik vind het prachtig om te zien dat de kinderen met een beperking opgroeien als normale kinderen en ze ook de kans krijgen om mee te draaien in deze school.

Voor de rest heb ik veel respect voor de engels lerares, want ze heeft ons goed geholpen en ze geeft super leuk les aan de kinderen!

Ondanks dat de taalbariere er was heb ik een leerzame week gehad op de basisschool!

Sint-Elisabethkathedraal

Op 19 Oktober hebben we met de hele groep een uitje gemaakt naar kosice, Hlavna ulica.

We liepen door een prachtige oude stad waar het kathedraal vooral onze aandacht trok.

We hebben een gezellige middag gehad en zijn in groepjes lekker iets gaan eten!

Na afloop zijn we met zn alle de trein ingestapt terug naar Barlicka.

Vitavitalis

Op maandag begon onze nieuwe stage bij vita vitales. Ze verwelkomde ons met met een typische Slowaakse optreden, wn hierna gingen we met de oudere een soort mens erger je niet spelen. Ze speelde dit spel, omdat het goed is voor hun gedult en geheugen.

Het was al snel 12:00 en toen hebben we pauze gehad tot 13:15.

Na de pauze kwamen we bij een vriendelijke mevrouw waarmee we de planten “winter” klaar hebben gemaakt. Nadat we de planten winterklaar hadden gemaakt hebben we van echte schapenwol onze eigen creaties gemaakt.

We gebruikte piepschuim en een naaldje en door het naaldje door het wol te prikken kreeg je een leuk figuur.

Dag 2: Op dag twee zijn we met de mensen met een beperking een wandeling gaan maken. De cliënten vonden dit heel leuk en waren ons heel dankbaar dat we met ze mee wouden. Ik vond het zo leuk dat ze zo dankbaar waren en het gaf me een warm gevoel. Na de wandeling begon de pauze weer en na de pauze hebben we samen met een meneer die op bezoek kwam geprobeerd om mandjes te maken. Dit was maar van korte duur, want er was niet veel tijd.

En dat was onze 2e dag.

Woensdag begon heel anders. Er was in Barlicka iemand met corona dys we moesten allemaal testen, hierna konden we niet meer naar vita vitales dus gingen we mee naar People in Need.

People in Need.

We kwamen iets later dan geplant aan bij people in need, maar dat was gelukkig geen probleem. We hebben de dag gevult met wat naai activiteiten en dit vonden we allemaal heel leuk! Doordat we naar Kosice gingen moesten we helaas eerder gaan, dus was het een korte dag.

Op donderdag gingen we een wandeling maken door de buurt van de “gypsy’s” ik vond dit erg interessant en heb aandachtig geluisterd naar wat ze ons vertelde. Van sommige dingen was ik erg geschrokken en ik heb ook een traantje moeten laten door hun verhaal. Ik kan nog steeds niet geloven dat deze mensen niet goed worden behandelt en dat er niet echt iemand is die hier iets om geeft.. Deze mensen worden totaal aan hun lot over gelaten en zonder people in need komen hun niet zo ver. Op vrijdag hebben we de week besproken en nog een paar activiteiten gedaan die ze normaal met de kinderen doen, ze verzinnen leuke activiteiten zodat de kinderen even aan de realiteit kunnen ontsnappen.

Ik ben enorm trots op de organisatie en wat ze allemaal doen! Dit was een van mijn leerzaamste stages ooit en door deze plek waardeer ik alles in het leven 10x meer!

Informatie wat we bij people in need kregen twhoren: Vandaag op donderdag kwamen we bij people in need en ze vertelde ons dat we een wandeling gingen maken in de wijk van de “gipsys”
Een maal onderweg zagen we al dat het er niet helemaal verzorgt hier uitzag.
Ze vertelde ons dat de mensen hier vragen naar betere voorzieningen maar en niks word gedaan omdat ze geloven dat het hun schuld is dat ze zo wonen.
Als ze met zn alle op zouden staat en ook genoeg mensen hadden die achter hun staan konden ze misschien iets voor ze veranderen maar dan zou ook echt iedereen in opstand moeten komen voor voor verandering te zorgen.
Wanneer een iemand over iets klaagt word hier totaal geen moeite of energie in gestoken omdat ze dit dan niet als een probleem zien
Toen we verder wandelde zagen we dat er huizen waren die helemaal waren vervallen maar er waren ook huizen die er wat beter bij lagen.
Ze vertelde dat het bij deze mensen zo is dat ze de kinderen de straat opsturen voor geld te verdienen.
We zagen een van de eerste dagen 2 kindjes van ongeveer 6/7 jaar die ons ijsthee wouden verkopen, maar omdat we dachten dat dit oplichting was hebben we de kinderen niks gegeven.
Nu blijkt het zo te zijn dat als de kinderen met te weinig geld thuis komen ze helemaal in elkaar worden geslagen.
Dit vond ik zo heftig dat ik er gewoon tranen van in mn ogen kreeg.
De kinderen moeten geld verdien voor de schulden te betalen van hun ouders.
Ik vind dat deze kinderen ook de ruimte moeten krijgen om te leren, om te ontwikkelen en om nog kind te zijn!
Ze vertelde dat het hier normaal is dat er hier corrupte dingen gebeuren en dat de politie dan weg kijkt ze zeggen dat als de politie hun een pleziertje doet hun dat anders om ook verlenen.
De organisatie probeert vrouwen die thuis in ekkaar worden geslagen te helpen en ze sterker te maken ze proberen er ook voor te zorgen dat ze hulp krijgen waar nodig zodat het huiselijke geweld stopt
Wanneer de vrouwen na de rechtbank gaan eindigen ze vaak met het verdedigen van hun man omdat ze de consequenties zielig vinden
De organisatie ontvangt zelf ook bedreigingen van mannen die denken dat hun vrouw vreemd gaat omdat ze word geholpen vanuit de organisatie, ze worden gek van jaloesie en beginne met bedreigingen die gevaarlijk kunnen worden en kunnen uitlopen tot noem maar op.
Doordat de bank de gipsy geen geld willen geven gaan ze opzoek naar een andere manier om geld te kunnen krijgen
Ze riskeren dat hun kinderen in elkaar worden geslagen zodat ze snel geld kunnen ontvangen
Hierdoor komen ze in contact met mensen die hun geld lenen en waneer ze het niet terug betalen worden de kinderen in elkaar geslagen maar alsnog moet het geld terug worden betaald

informatie dat is genoteerd door de translateur voor ons:
The gypsy daughters are solds off as very young brides to their future husbands that they dont even like. They dont want to get married, but are forced to in order for their families to get paid. These issues are not really recognized here, because authorities usually say that the girls do wanna get married, but they dont see their suffering.

Op zondag begon de reis naar huis, iedereen was al best moe van de stage dagen, maar we gingen er met frisse moed tegen aan.
de koffers werden voor ons naar het station gebracht door lukas, zodat we niet te veel hoefden te slepen op de vroege ochtend.

Nadat we onze koffers terug hadden begon de echte reis terug naar huis. Het was een lange weg terug en je merkte aan iedereen dat ze graag terug na hun famillie wouden. Eenmaal in wien aan gekomen gingen we nog wat eten en toen de slaaptrein in terug na huis. De reis terug was iets krapper dan verwacht, maar we hebben het beste ervan gemaakt. Met een paar uurtjes slaap en weinig motivatie over kwamen we aan in aachen waar iedereens familie stond om ze op te halen. We waren eindelijk na een lange reis weer thuis!