Stage in Malta - Marketing & Communication Specialist

Taan Vissers op 07/07/2023

Vertrek en aankomst

Ik kwam maandagavond aan in Malta, een week voordat mijn stage begon. Op deze manier had ik wat tijd om te wennen aan het leven daar. Mijn ouders reisden met me mee en hielpen me de eerste 4 dagen van mijn verblijf om te wennen, en ik ben erg blij dat ze dat gedaan hebben. In de eerste week verkenden we Paola, Fgura en Valletta, deden we boodschappen en bekeken we wat de winkels te bieden hadden, en regelden we dingen zoals vervoer en routebeschrijvingen.

Nadat mijn ouders naar huis waren gegaan, werd het echt ik tegen de wereld, en dat was een tijdje best moeilijk. Maar nadat ik thuis had gecommuniceerd met mensen om wie ik gaf, voelde ik me snel gerustgesteld. De vrouw bij wie ik logeerde was echt een van de meest zorgzame mensen die ik ooit heb ontmoet, en ik ben blij dat ze er was. Ik ging meteen aan het werk, dus ik had nog niet veel tijd om zelf op onderzoek uit te gaan, maar na verloop van tijd kreeg ik mijn schema onder de knie en begon ik steeds meer uit te gaan.

Kennismaking met het bedrijf

Op de dinsdag voordat mijn stage begon, ging ik naar MCAST om mezelf voor te stellen aan mijn nieuwe collega's. MCAST is een vakschool. MCAST is een vakschool en ze hebben opleidingen van elk niveau: 1 tot en met 8 (dat is VMBO 1 tot en met Universitair Doctoraat). Ik begon daar als onderdeel van het communicatiebureau waar ik hen zou helpen om hun publiek te vergroten en meer studenten zich te laten inschrijven voor hun cursussen in het volgende schooljaar. Ik werkte met 5 mensen onder mijn nieuwe baas, Daniela. Het waren allemaal lieve mensen en ze gaven me veel verschillende vaardigheden om van te leren. Halverwege kwam er nog een stagiair bij, zijn naam is Jerome. Ik was blij dat ik iemand had met wie ik tijdens en na het werk kon omgaan, en hij leerde me ook een paar hele leuke dingen.

Verblijf

Ik verbleef in het huis van een lieve dame genaamd Michelle in Fgura, niet ver van MCAST. Terwijl ik daar was deelde ik het huis met twee Vietnamese meisjes genaamd Truc en Hien, en met een Duits meisje genaamd Juliane. We waren er allemaal om onze eigen redenen en ieder van ons had een ander schema, maar we konden het goed met elkaar vinden. Elke dag liep ik ongeveer 25 minuten naar MCAST, maar ik kon ook gratis de bus nemen als ik een buskaart had. Winkels en reizen waren allemaal binnen handbereik en ik maakte me geen zorgen over het feit dat ik op zo'n onbekende plek was, omdat het allemaal vreemd genoeg geruststellend aanvoelde. Ik merkte echter wel dat mijn aanvankelijke stress van het op mezelf wonen de negativiteit van het huis de eerste twee maanden overschaduwde. Wat me later ongelooflijk begon tegen te staan. Dingen die kapot gingen in huis, de algemene geur van de huisdieren en het lawaai van alles wat er buiten gebeurde. Al met al was ik uiteindelijk heel blij dat ik weer naar huis ging.

Mijn ervaringen

Voordat ik in Malta aankwam, had ik nog nooit op mezelf gewoond, dus ik was de eerste paar weken behoorlijk bang omdat alles zo ontzettend nieuw was. Ik heb het altijd zo uitgelegd: Aan de ene kant is hier wonen en werken het meest alledaagse wat ik ooit heb gedaan: je werkt 40 uur per week, doet boodschappen, doet de was en rust uit wanneer dat nodig is, net als thuis. Maar aan de andere kant wordt dat gevoel gedeeld met de angst van 'oh mijn god ik ben duizenden kilometers verwijderd van iedereen die ik ken en liefheb', dus het hangt ervan af hoe je stemming die dag is.'' Ik zal niet zeggen dat het makkelijk was, want dat was het absoluut niet, maar het wordt wel overzichtelijker en alledaagser als je er eenmaal aan gewend bent.

Na een tijdje begonnen mijn Duitse huisgenoot Juliane en ik uit te gaan en in het algemeen gewoon met elkaar op te trekken. Ik ben blij dat ik thuis iemand had met wie ik meer kon praten.

Al met al heb ik geleerd dat werkweken van 40 uur niet mijn ding zijn. Ze geven me het gevoel dat ik als een machine werk en mijn geestelijke gezondheid gaat er enorm op achteruit. Goed om te weten dat ik het geprobeerd heb, maar nee dank je, volgende keer :).

De cultuur

Maltese mensen zijn erg aardig. Ik ben niet zo'n sociaal persoon, maar toch zijn mensen ontzettend enthousiast om te helpen en ervoor te zorgen dat je een leuke tijd hebt. Het grote verschil is echter dat de Maltezen ongelooflijk christelijk, conservatief en trouw aan de Britten (hun oorspronkelijke kolonisatoren) zijn en dat er een hiërarchie naar en waardering voor autoriteit erg merkbaar is. Dingen zoals dit en Malta's nationalisme kunnen grotendeels worden verklaard door de grootte van het land: het hele land heeft ongeveer evenveel inwoners als Zuid-Limburg, terwijl het de helft kleiner is. Hierdoor is het ongelofelijk dichtbevolkt en is het verkeer soms een absolute nachtmerrie. Maar dit betekent wel dat Maltezen het gevoel hebben dat ze overal het middelpunt van zijn, vooral omdat ze op een eiland wonen. Je merkt deze trekjes vaak tijdens sportevenementen, Eurovisie en nationale feestdagen.

Terug naar Nederland

Als ik eerlijk ben, begon ik ongeveer een maand voordat ik naar huis ging echt heimwee te krijgen. Mijn stage was officieel afgerond en ik was afgestudeerd! Het werd ook erg warm buiten (ik ben zelf een wintermens) dus ik kon niet wachten om eindelijk te vertrekken. Maar grappig genoeg vloog ik door omstandigheden eerste klas terug naar huis! Dat is zo gaaf, dat heb ik nog nooit gedaan.

Ik kreeg toegang tot een business lounge met een leuke sfeer en lekker eten om te knabbelen. Het was erg comfortabel en, hoewel nog steeds vol, een stuk minder druk dan de gewone wachtkamers beneden. Tijdens de vliegreis zat ik in een businessruimte waar ze me drankjes en een heel luxe 4-gangenmenu aanboden, en ik bracht mijn tijd door met tekenen terwijl ik naar muziek en podcasts luisterde.

Ik ben nog nooit zo blij geweest om mijn ouders te zien toen ik aankwam. Wie weet doe ik zoiets nog eens, maar voor nu geniet ik gewoon weer van het samenzijn met mijn ouders, partner en vrienden.