Mijn avontuur als grondstewardess op Santorini

Danischa Virginia op 31/10/2024

Vertrek/aankomst:

Voor vertrek naar Santorini was er een hoop papierwerk en voorbereiding nodig, wat een hoop stress bezorgde omdat alles op tijd in orde moet zijn. Wij moesten enkele dagen online een training volgen over de regels op een vliegveld en wat je moet doen als er iets gebeurd. Ook het inpakken was een uitdaging; je gaat tenslotte voor zes maanden weg en kunt niet je hele kamer meenemen. Ik moest heel bewust kiezen wat écht nodig was en wat ik zou gebruiken. Keuzes maken is niet mijn sterkste kant, dus dat bracht wat extra spanning met zich mee. Gelukkig ging ik samen met vijf andere meiden uit mijn klas, wat mij veel rust gaf. Samen maakte het vertrek een stuk leuker en minder spannend. De dag dat we vertrokken, hadden we er echt zin in, hoewel het lastig was om afscheid te nemen van onze ouders en, voor mij, van mijn vriend. Gelukkig konden we elkaar goed steunen in dit afscheid. Na een vlucht van vier uur landden we eindelijk op Santorini. Het was al warm, en alles zag er prachtig uit. Het avontuur kon nu echt beginnen! Bij aankomst wachtte ons nog meer papierwerk en een training van British Airways, maar daarna mochten we dan eindelijk aan de slag als grondstewardess.

Kennismaking met het bedrijf:

We moesten meteen wat praktische zaken regelen, zoals het papierwerk en de British Airways-training, zodat we snel aan de slag konden. Deze introductieperiode gaf me een goed beeld van de verantwoordelijkheden die horen bij het werk als grondstewardess en maakte me enthousiast om echt aan de slag te gaan. Na de kennismaking met het bedrijf begon onze eerste werkdag. We werden ingedeeld om met een ervaren collega mee te kijken, zodat we rustig konden wennen aan de werkzaamheden. Het idee was dat we zo de eerste stappen van het werk als grondstewardess konden observeren en vragen konden stellen. Maar tot mijn verrassing liet de collega mij al na twintig minuten alleen, met de opdracht om de taken zelf op te pakken. Dit maakte me eerlijk gezegd best bang; ik had nog maar net een idee van wat er allemaal moest gebeuren en voelde me allesbehalve zeker.
Toch heb ik me snel herpakt en stap voor stap de taken opgepakt, en gelukkig liep alles goed. Achteraf gezien was het spannend, maar ook leerzaam om meteen in het diepe te worden gegooid. Uiteindelijk gaf het me meer zelfvertrouwen en het gevoel dat ik dit echt aan kon.

Verblijf:

Ons was van tevoren verteld dat we zouden verblijven in een huisje bij het strand, wat natuurlijk fantastisch klonk. Maar bij aankomst werden we onverwacht naar een andere locatie gebracht. Uiteindelijk kwamen we terecht in een wooncomplex waar ook andere medewerkers van hetzelfde bedrijf verbleven. In dit complex deelden we met z’n tweeën een kamer, wat in het begin wel even wennen was. Ik deelde mijn kamer samen met een vriendin van mij dus het was al heel snel gezellig. We maakten er het beste van en probeerde ons al snel thuis te voelen in ons verblijf.

Mijn ervaringen:

We hebben eerst nog een week gehad om het eiland te ontdekken, en we waren blij dat we op zo’n mooi eiland stage mochten lopen. De sfeer was geweldig, en we genoten van de prachtige omgeving en het heerlijke weer. Maar eenmaal begonnen met de stage kwamen de spanningen toch wel terug. Nu begon het echt serieus; de grapjes die we in de lessen maakten, konden we niet meer zo makkelijk maken in de praktijk. Toch was het ontzettend leuk om te ervaren hoe het werk als grondstewardess in werkelijkheid is. We leerden steeds meer nieuwe collega’s kennen, waarvan velen van andere eilanden in Griekenland naar Santorini waren gekomen voor seizoenswerk. Het was interessant om te horen over hun ervaringen en om verschillende perspectieven te krijgen. Ook merkte ik al snel dat er een paar collega's waren met wie het moeilijker was om een band op te bouwen. Dat was een beetje teleurstellend, maar het hielp me ook om te begrijpen dat niet iedereen dezelfde communicatiestijl, interesses of werkwijze heeft en dat dit onderdeel is van het werken in een divers team. Dit inzicht hielp me te beseffen dat het soms tijd kost om een vertrouwensband op te bouwen en dat het ook oké is om niet met iedereen even goed te klikken. Door deze ervaring leerde ik me beter aan te passen en verschillende communicatiestijlen te herkennen, wat me uiteindelijk hielp om effectiever en flexibeler samen te werken. Een maand nadat wij begonnen, kwamen er nieuwe stagiaires van De Rooi Pannen, en het waren echt leuke meiden. We bouwden al snel een goede band op, wat de ervaring nog beter maakte.

Het werk als grondstewardess was heel leuk; ik moest veel verschillende landen inchecken en kwam in contact met veel mensen met verschillende afkomsten. Dit was een van de leukste aspecten van de stage, omdat het me niet alleen de kans gaf om mijn communicatieve vaardigheden te verbeteren, maar ook om veel te leren over andere culturen. Deze interacties maakten mijn stage-ervaring nog waardevoller en hielpen me om een breder perspectief op de wereld te krijgen.

De cultuur:

Al snel merkte ik dat de Griekse cultuur behoorlijk anders was dan ik gewend ben. Alles ging er een stuk losser aan toe, wat soms best chaotisch voelde. Mensen waren minder precies met tijd en afspraken, en dat was in het begin echt even wennen voor mij. We wisten bijvoorbeeld bijna altijd pas een dag van tevoren hoe laat onze dienst zou beginnen, en dat kon dan ook zomaar de avond ervoor nog veranderen. Dit bleef lastig, want het maakte plannen buiten werk om bijna onmogelijk. Daarnaast miste ik thuis vaak, en daardoor genoot ik soms niet altijd evenveel van mijn tijd op Santorini als ik had gewild. Achteraf heb ik daar veel spijt van, want ik besef nu hoe bijzonder die ervaring eigenlijk was. Mijn tip voor iedereen die in het buitenland gaat werken: geniet van elk moment, want de tijd vliegt zo voorbij!

Terug naar Nederland:

Mijn stage op Santorini heb ik uiteindelijk eerder beëindigd. Hoewel het eiland prachtig was, voelde ik me niet altijd op mijn gemak. Het gemis van thuis speelde een grote rol, en de communicatie met sommige Griekse collega’s verliep vaak stroef. Ik had vaak het idee dat de Nederlandse stagiaires strenger werden beoordeeld, en dat er telkens naar foutjes werd gezocht. Er werd nooit gesproken over wat we goed deden, alleen over wat er misging. Dat constante gevoel van negativiteit werd voor mij teveel, dus heb ik besloten dat het beter voor mij was om terug naar Nederland te gaan. Al met al was het een geweldige en leerzame ervaring, Ik ben dankbaar voor de momenten die ik daar heb meegemaakt.