Con amor uit Valencia

Naomi Buijs op 08/07/2025

Vertrek en aankomst

Op 6 maart stapte ik samen met mijn vriendin Ayrada het vliegtuig in, met niets meer dan een koffer vol zomerkleding, zonnecrème en de verwachting dat dit wel “leuk” zou worden. Tegen de tijd dat we om 14:30 landden op het vliegveld van Valencia, was die verwachting al te klein. Een Uber, slecht sprekend Spaans en wat zenuwachtige blikken later, stonden we voor de deur van ons appartement: 6 koffers, geen lift, maar gelukkig wel 1000 trappen.. We zouden er vier maanden wonen, maar voelden ons thuis vanaf de eerste minuut (althans, toen we eindelijk de koffers naar de bovenste etage hadden gesjouwd). Maar aan de positieve kant, geen last van kakkerlakken gehad!

Kennismaking met het bedrijf

Op loopafstand, vijf minuten, bevond zich mijn stageplek: Sea Saffron, een bedrijf dat wijn, en tapastours organiseert door de stad. Geen onpersoonlijk kantoor, maar een plek die rook naar kaarsen en rode wijn, naar verhalen en toekomstplannen. Op mijn eerste dag werd ik begroet door Tuathla, mijn manager en drie andere collega’s. Ik wist gelijk vanaf dag 1 dat ik hier de tijd van mijn leven ging hebben. Mijn collega’s en de stagairs waren zo geweldig en leuk. Samen maakte wij er een mooi team van.

De werkzaamheden

Mijn dagen waren gevuld met geur, geluid en taakjes die meer leerden dan je op een schema kunt zetten. In de keuken bereidde ik tapas. Daarnaast hield ik me bezig met voortgangsbeheer, iets wat achter de schermen misschien minder glamoureus klinkt, maar mij structuur en overzicht leerde. Buiten het werk zagen we elkaar vaak en maakte we er altijd een avontuur van.

Verblijf

Ik woonde samen met ayrada op de bovenste etage. We hadden een groot balkon en dakterras waar we alle maanden met plezier gebruik van maakte. Het was de perfecte balans tussen leven en rust, tussen werk en ontdekken.

Mijn ervaringen

Valencia was geen verblijf. Het was een beleving. Vier maanden waarin ik geleefd heb zoals je leeft als je weet dat iets tijdelijk is: met overgave. De stad ademt op alle uren van de dag. Of je nu wil verdwalen in kleine straatjes, dansen op een plein, zwemmen in de zee, of gewoon naar een park lopen en kijken hoe andere mensen leven: het kan. En alles voelt veilig, open, vanzelfsprekend.

De cultuur

De cultuur van Valencia is moeilijk te vatten in woorden. Ze is luid en kleurrijk, maar ook ritmisch en vertrouwd. Eten is hier geen maaltijd, het is een moment. Tijd is rekbaar. Mensen lachen met hun hele gezicht, en begroeten elkaar met een vanzelfsprekende warmte. Ik ben nog nooit zo vaak uitgenodigd om “gewoon even mee te eten”.

Terug naar Nederland

En toen, sneller dan verwacht, was het 28 juni. Om 05:20 steeg ons vliegtuig op, en onder ons verdween de stad in een wazige schemering. Ons appartement was leeg, maar leek voller dan ooit; gevuld met herinneringen, echo’s van gesprekken, stille ochtenden met koffie op het balkon. Het was raar om terug te keren naar Nederland, terwijl het voelde alsof we ons thuis verlieten.