a day in Gran Canaria of Gwen

Gwen Ghijsen op 18/11/2022

Mijn grootste, eerste avontuur begon op 27 augustus 2022 vroeg in de ochtend. Hier had ik weken op gewacht. ‘Ga ik dit echt doen?’ Spookte door mijn hoofd. Na een slapeloze nacht hoefde ik nog maar een paar spullen in mijn bagage te doen en we konden gaan.

Samen met mijn ouders en een hoop flinke zenuwen reden we langzaam richting Eindhoven Airport. Ik had helemaal geen verwachtingen over dit avontuur of het eiland maar ik was er klaar voor! ik zat toevallig met een paar meisjes van mijn klas in hetzelfde vliegtuig maar uiteindelijk moest ik toch naar een hele andere eindbestemming dan hun. Dit was mijn avontuur!

Eenmaal aangekomen in mijn hotel hoorde ik dat ik mijn kamer moest delen met drie andere meisjes waarvan 2 Nederlandse. Ik moet eerlijk toegeven dat ik hier niet perse direct op stond te wachten. Ik was notabene alleen naar het eiland gekomen dan wilde ik ook liever niet Nederlands horen. Maar ik werd echt geweldig ontvangen door de meiden.

We hadden geklets over van alles en het klikte meteen. Ik denk ook meer en deels doordat we allemaal alleen zijn gekomen. Je deelt een bepaalde eigenschap van zelfstandigheid en moed. Nadat ik eindelijk wist met wat voor personen ik de komende 9 weken dag in, dag uit zou gaan leven was het tijd om eventjes te eten. Door alle spanning en zenuwen had ik daar totaal geen tijd voor gehad.

Ze hebben me meteen klein beetje van het hotel rondgeleid en we zijn bij het buffet eten gaan halen om in de personeelskamer te eten. Het eten was beter dan wat ik had verwacht en de tijd vloog om toen ik de vraag kreeg of ik naar bed wilde of als ik met hun mee uit wilde.

Ik was van plan om het rustig te houden maar ik zat nog vol zenuwen en spanningen ik wist dat nu rustig slapen in een nieuwe omgeving dat me dat niet zou lukken. Ik had ook nog 2 dagen vrij om even te wennen dus we gingen ons klaarmaken en vertrokken.

We gingen naar Mama Juana in Maspalomas, een hele grote club wat zich buiten afspeelt aan het strand. Waar heel veel lokale mensen komen en er werd vooral Spaanse/Latin/reggeaton muziek gedraaid. Wat heel erg sfeervol is bij al die palmbomen en cocktails.

Ik keek mijn ogen uit. Hoe ik gister nog in Limburg was en binnen een paar uurtjes op een tropisch eiland. De meiden zijn ook zo lief en zo spontaan. Na 2 drankjes zijn we naar huis gegaan want de vermoeidheid kickte toch in na al die inzichten.

En daar lag ik dan in het bovenste bed van het stapelbed. Zo ver weg van huis maar zoveel zin in wat er komen gaat. Zin in mijn werk, in het leren van iets nieuws. Zin in het ontmoeten van nieuwe mensen en nieuwe plekken. Zin in het ontwikkelen van mijzelf.

This was meant to be…