4 maanden stage in Oeganda

Fenne van der Velden op 18/03/2022

Maandag 25 oktober 2021 vertrok ik vanuit Schiphol naar Oeganda. Hier zou ik de komende vier maanden mijn stage voor MBO CIOS (profiel Sociaal-Bewegingsagoog) gaan uitvoeren. De maanden die vooraf gingen aan voorbereidingen ben ik eigenlijk geen moment zenuwachtig geweest. Maar toen mijn familie me naar Schiphol bracht begon de spanning toch wel een beetje te stijgen. Tijdens het afscheid met familie heb ik even moeten doorzetten en ben ik snel doorgelopen. Op dat moment ging er alleen maar door mijn hoofd “waar ben ik aan begonnen?”.
Eenmaal wachtende bij de gate waar ik het vliegtuig in zou stappen, wist ik een knop om te zetten en positief vooruit te kijken aan wat een geweldig avontuur ik eigenlijk zou gaan.

Na een vlucht van 11,5 uur kwam ik aan op het vliegveld van Entebbe. Hier werd ik opgehaald door een chauffeur van het verblijf voor de eerste nacht. Het was zo’n 5 minuten rijden vanuit het vliegveld en die eerste nacht heb ik als een blok geslapen.
Dinsdagochtend 26 oktober werd ik in de ochtend opgehaald door Lennie, mijn begeleidster van de organisatie die deze stage voor mij heeft geregeld. De organisatie heet Doingoood Experience en is een Nederlandse organisatie met verschillende projecten in Oeganda, Kenia en Malawi. Dit sprak me tijdens de voorbereiding heel erg aan omdat er binnen deze organisatie Nederlandse begeleiding was die 24/7 te bereiken is.
De eerste ochtend in Oeganda hebben we dingen gedaan zoals een simkaart halen voor mijn telefoon, geld gepind en de stad een beetje verkend. Hierna werd ik naar mijn appartement gebracht waar ik de komende vier maanden zou wonen.

Ik kwam terecht in een appartement waar ik de komende vier maanden met alle andere vrijwilligers en stagiaires van de organisatie Doingoood zou verblijven. Heel gezellig dus want hierdoor was ik niet alleen. Het gehele appartement had twee dezelfde appartementen naast elkaar waar we met zijn allen in woonden. Ik verbleef in de hoofdstad Kampala. Er was plek voor 12 personen, waarvan zes plekken in appartement één en zes plekken in appartement twee. We waren van alle gemakken voorzien. We hadden een gezamenlijke wasmachine, twee keukens, twee grote en twee kleine badkamers en twee fijne woonkamers waar we met zijn allen konden zitten.

Op woensdag 27 oktober ging ik voor het eerst samen met Lennie naar mijn stage-organisatie. De organisatie lag ongeveer 15 minuten van het appartement vandaan. Eenmaal aangekomen werd ik voorgesteld aan de directrice van de organisatie en zij bracht me naar mijn stagebegeleidster Olivia. Van haar kreeg ik een rondleiding over het gehele terrein en zij stelde me voor aan alle collega’s. Ook kreeg ik verdere uitleg over wat de werkzaamheden van iedere collega waren zodat ik wist wie ik kon benaderen als ik een vraag ergens over had.

De organisatie waar ik stage heb gelopen heet Katalemwa Chesire Home. Katalemwa is een organisatie die zich in zet voor kinderen en jongeren met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking. De meeste kinderen die behandeld worden binnen Katalemwa wonen hier ook voor een bepaalde tijd. Ze hebben slaapplekken in slaaphallen en hier sliepen de kinderen maar ook de ‘caretakers’ die voor de kinderen zorgden.
De kinderen die behandeld worden binnen Katalemwa krijgen therapie, zoals ergotherapie en fysiotherapie. Dit is voornamelijk voor de kinderen met een lichamelijke beperking. De kinderen met een verstandelijke beperking krijgen therapie op het gebied van sociale skills door bijvoorbeeld een social worker.
Ik heb voornamelijk gewerkt met de kinderen met een verstandelijke beperking. Ik heb lessen gegeven en sport en spel ingezet als middel om een doel te behalen. Deze doelen waren voornamelijk doelen gericht op de sociale ontwikkeling van het kind. Denk hierbij aan het leren delen van speelgoed, leren samen spelen maar ook het ontdekken wat de oorzaak van bijvoorbeeld een ruzie van de kinderen onderling is.

De cultuur in Oeganda is erg verschillend vergeleken met Nederland. De mensen zijn heel behulpzaam en willen het je graag naar je zin maken. De Engelse taal wordt er goed gesproken en de mensen zijn altijd in voor een praatje. Wanneer je iemand begroet is het heel normaal om gelijk te vragen hoe het met diegene is. In Nederland doe je dit niet zo snel tegen een vreemde en hou je het bij alleen een begroeting. Wat ook erg wennen was en een groot verschil is, is dat de dagelijkse bezigheden in de Oegandese cultuur allemaal wat trager gaan dan dat we in Nederland gewend zijn. Wat vandaag niet komt, komt morgen is een beetje de instelling waar ze mee werken. Zelf ben ik een bezig persoon en heb ik niet heel erg veel geduld. Dit is iets waar ik in Oeganda wel beter in ben geworden.
Het eten was even wennen. Het lokale eten was niet erg afwisselend en er zaten weinig vitaminen in. Iedere dag werd er rijst gegeten. Dit werd dan gecombineerd met aardappels, pocho of matoke. Pocho is een soort dikke pap gemaakt van maïsmeel en matoke is een soort aardappelpuree maar dan gemaakt van groene bananen. Al dit eten bevat dus erg veel koolhydraten en weinig vitamines. Dit was lichamelijk ook wel wennen omdat het in Nederland een stuk gevarieerder is. Buiten de pocho vond ik het lokale eten wel lekker.

Mijn ervaring met deze stage is heel positief. Ik kijk erop terug als een geweldig avontuur en had dit niet willen missen. Hoewel ik dit in de eerste weken van mijn stage nog niet kon zeggen. Ik heb veel tijd nodig gehad om te kunnen wennen. Zowel het wennen aan de cultuur als het ver weg zijn van huis vond ik in de eerste paar weken erg lastig. Door de begeleiding van Lennie en een beetje hulp van huisgenootjes wist ik na een kleine maand de knop om te zetten en te genieten van de tijd in Oeganda die ik nog zou hebben.
Ook vind ik het heel fijn dat ik gekozen heb om met een organisatie te gaan. Deze organisatie begeleidde me namelijk niet alleen voor mijn stage, maar regelde ook tripjes voor in het weekend. In de weekenden was ik namelijk vrij en dan was er tijd voor tripjes als een safari of lekker relaxen op een eiland bij Lake Victoria.

Op maandag 21 februari was het tijd om weer terug te gaan naar Nederland. Hoewel ik het in de eerste weken van mijn stage lastig vond zo ver weg te zijn van huis, vond ik het nu best lastig om weer naar huis te moeten gaan. Natuurlijk keek ik er naar uit om vrienden en familie weer te zien en te kunnen knuffelen, maar ik voelde me goed waar ik was en had het ook niet vervelend gevonden als ik er nog één of twee maanden aan had geplakt.
Na een nachtvlucht van ruim acht uur kwam ik op dinsdag 22 februari in de ochtend aan op Schiphol. Hier stonden mijn ouders, zusje en vriend op me te wachten. Als verassing was mijn vriendinnengroep mee gekomen om me op te halen waar ik niks van af wist. Heel erg leuk vond ik dit!

Nu eenmaal terug in Nederland is het ook wel weer eventjes wennen aan de Nederlandse cultuur. Er is meer structuur en planning en ik hoef minder lang te wachten op andere mensen. Ook zijn er weer een stuk meer verplichtingen zoals de sportvereniging en mijn bijbaantje waar ik aanwezig moet zijn. Buiten dat het even wennen is, is het wel fijn om weer terug te zijn.

Mocht je ooit twijfelen om een internationale stage te willen doen, raad ik het je zeker aan om je te verdiepen in je stageplek, de cultuur van het land en je praktisch goed voor te bereiden. Het is een ervaring die je de rest van je leven bij je draagt en ikzelf denk dat het een mooie stap is voor je persoonlijke ontwikkeling.